บทความพิเศษของ Aichi Now
"เทศกาลงานแห่ยามะ โฮโกะ ยาไตในญี่ปุ่น" ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของยูเนสโก
"เทศกาลงานแห่ยามะ โฮโกะ ยาไตในญี่ปุ่น"

ศาลเจ้าคะมิซะคิ ตั้งอยู่ในย่านคะเมะสะคิ (เมืองฮานดะ) บนถนนเลียบชายฝั่งตรงข้ามกับหาด อันเป็นไฮไลต์ของเทศกาลและเป็นศูนย์กลางของงานพิธี โดยเป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่เทศกาลชิโอะฮิ (แปลว่า "น้ำลง" ในภาษาญี่ปุ่น) จะจัดขึ้นในวันที่ 4 และ 5 พฤษภาคม ซึ่งวันแรกจะเป็น "การซ้อม"

การเตรียมงานสำหรับเทศกาลนี้ จะเริ่มประมาณสามเดือนก่อนหน้า โดยขั้นแรกจะเป็นการซ้อมของนักเชิดหุ่นที่ควบคุมการทำงานของตุ๊กตากล "คาราคุริ" บนรถแห่และการซ้อมของนักดนตรี จากนั้น ตอนปลายเดือนมีนาคม คนกลุ่มต่างๆ จะสำรวจเส้นทางที่ขบวนรถแห่จะถูกลากให้เคลื่อนผ่าน ส่วนตอนกลางเดือนมีนาคม คนอีกกลุ่มจะคุ้ยหาดทรายเพื่อขุดแผ่นไม้กลมหนาขนาดใหญ่ขึ้นมา ซึ่งสิ่งนี้จะถูกใช้เป็นล้อของรถแห่ ต่อมา ส่วนต่างๆ ของรถแห่ที่ถูกแยกชิ้นส่วนจะถูกย้ายออกมาจากโกดังที่ใช้เก็บรักษาเพื่อประกอบพร้อมกับตรวจสอบความสมบูรณ์อย่างเข้มงวด

ทุกสิ่งในเทศกาลนี้ล้วนเป็นพิธีกรรม ซึ่งเกี่ยวข้องกับนักบวช ดนตรี เครื่องแต่งกายตามประเพณี การสวดมนต์ และการให้พร เป็นต้น

แม้ไม่มีใครทราบจุดกำเนิดของเทศกาลที่งดงามน่าดึงดูดนี้อย่างแน่ชัด แต่จากการศึกษาข้อมูลทางประวัติศาสตร์ล่าสุด ก็พบข้อพิสูจน์ว่า เทศกาลนี้ถูกจัดต่อกันมาเป็นเวลาอย่างน้อย 300 ปี อย่างไรก็ตาม ด้วยรูปแบบบางอย่างในการเฉลิมฉลอง จึงมีการคาดการณ์กันว่า เทศกาลอาจเกิดขึ้นที่นี้ตั้งแต่ช่วงปี 1500 และทำให้เทศกาลนี้ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกทางวัฒนธรรมพื้นบ้านที่จับต้องไม่ได้ที่สำคัญแห่งชาติในปี 2006

เนื่องจากภัยพิบัติจากไต้ฝุ่นอ่าวอิเสะในปี 1959 เขื่อนคอนกรีตขนาดใหญ่เพื่อป้องกันน้ำท่วมได้ถูกสร้างขึ้นตามแนวชายฝั่ง ส่งผลให้เทศกาลหยุดลงจนกระทั่งปี 1993 เมื่อหาดทรายเทียมถูกสร้างขึ้นเสร็จสิ้น เทศกาลนี้จึงกลับมาจัดขึ้นอย่างเต็มรูปแบบอีกครั้ง

ในปี 1963 จังหวัดไอจิแต่งตั้งให้รถแห่นี้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ที่สำคัญ ซึ่งเป็นการกระตุ้นการบูรณะรถแห่ให้สมบูรณ์อีกครั้ง ถึงแม้ว่ารูปร่างหน้าตาของรถแห่ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมากจากแบบดั้งเดิมเนื่องจากการซ่อมแซมที่ทำต่อๆ กันมา แต่รถแห่เหล่านี้ยังคงเป็นผลงานต้นแบบชิ้นเอกที่มีชื่อเสียงอย่างกว้างขวางในหมู่ช่างฝีมือญี่ปุ่น ในแง่ของความเก่าแก่ รูปแบบของเครื่องประดับที่ถูกแกะสลักอย่างพิถีพิถัน แถวกลัวซอเนสีฉ่ำจากมุกและเปลือกหอย และผ้าม่านปักทองหรูหรา

รถแห่จะมาจากที่ต่างๆ ของเมือง โดยแต่ละคันมาพร้อมกับขบวนที่เคลื่อนไปยังศาลเจ้าโอวาริ ซันชะและศาลเจ้าคะมิซะคิ จากนั้นรถแห่จะรวมตัวกันเพื่อขอพรและเพื่อการอุทิศของตุ๊กตาคาราคุริ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะเตรียมพร้อมตามที่ระบุไว้ด้านบน แต่พิธีการที่น่าเกรงขามและรถแห่ที่สง่างามก็เสมือนเป็นส่วนเสริมของงานนี้เท่านั้นเมื่อเปรียบเทียบกับช่วงที่สำคัญที่สุดของเทศกาล "ฮิคิโอะโระชิ" เมื่อรถแห่ถูกผลักไปยังชายหาด กลุ่มชายหลายร้อยคน (ผู้หญิงไม่ได้รับการอนุญาตให้เข้าร่วม) ซึ่งทั้งหมดสวมเครื่องแต่งกายตามประเพณีที่ประดับด้วยตราประจำกลุ่ม จะผลักและดึงรถนี้ไปในทะเลโดยใช้เชือกหรือมือเปล่าซึ่งเป็นการแสดงถึงพละกำลังที่ยิ่งใหญ่ โดยเชือกที่ยื่นออกมาจากด้านข้างของรถแห่จะแข็งตึงเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวรถแห่ล้มลงในพื้นที่อ่อนนุ่ม ซึ่งตลอดช่วงเวลานั้น นักดนตรีที่อยู่ภายในรถแห่จะเล่นดนตรีอย่างต่อเนื่อง และหลังจากที่รถแห่เรียงกันตามลำดับเหนือน้ำทะเลแล้ว "ฮิคิอะเกะ" จะเริ่มขึ้นเพื่อผลักรถแห่เหล่านี้กลับไปยังพื้นดิน ด้วยความพยายามอย่างใหญ่หลวงประกอบกันเสียงดนตรีและธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่รอบๆ สถานที่นั้น ก่อให้เกิดเป็นประสบการณ์ที่น่าจดจำอย่างที่สุดประสบการณ์หนึ่ง

เทศกาลคะเมะสะคิ ชิโอะฮิ เป็นเทศกาลสุดท้ายของเทศกาลรถแห่ฤดูใบไม้ผลิแห่งฮานดะและเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ ที่จะสามารถเพลิดเพลินไปกับการชมรถแห่แห่งเมืองฮานดะทั้ง 31 คัน
คลิกที่นี่ เพื่อชมข้อมูลของเทศกาลรถแห่ฤดูใบไม้ผลิแห่งฮานดะและเทศกาลฤดูใบไม้ผลิบนเว็บไซต์ Aichi Now (ภาษาอังกฤษ)